Hand in hand liepen ze de rechtszaal uit…

In mijn praktijk als advocaat familierecht gaat het niet altijd over de leuke zaken van het leven. Meer dan me soms lief is, ben ik getuige van voormalige echtelieden die elkaar niet het allerbeste gunnen. Verwijten vliegen over tafel als pingpongballen. Soms is het zelfs zaak te voorkomen dat pingpongballen stoelen worden.

Zie daar maar eens een verhaal met een happy end over te schrijven. Toch kan het. Als advocaat/mediator ben je iemand die beide partijen helpt achter het gordijn van de eigen emoties te kijken. Iemand die perspectief biedt door simpele, concrete vragen te stellen.

Een advocaat/mediator is iemand die zo nu en dan voorzichtig het gordijn opzij schuift, zodat er net een iets ander licht valt op het gezicht van die nare mevrouw of boze meneer aan de andere kant van de tafel. Dat moet. Want waar onwil, boosheid, woede en onbegrip blijven overheersen, kan niet met rede worden gepraat over praktische zaken. En uiteindelijk is iedereen dan verliezer.

Eigenlijk gaat het niet om geld

Mijn stellige overtuiging: veel van dergelijke gesprekken gaan eigenlijk niet over geld, over het huis, of over de kinderen. Ze gaan over niet gehoord worden. De eerste keer dat ik dat heel helder inzag, was ik nog niet zo lang werkzaam als advocaat. Ik trad op namens de man in een ‘klassieke’ scheidingszaak. Ingrediënten: een conflict over de hoogte van de kinderalimentatie voor de puberzoon van dertien jaar. Er was een schikkingsvoorstel, dat niet werd geaccepteerd. Dat kwam tot een rechtszaak en de rechtszaak leidde tot een hoger beroep.