Kan een mediator ook helpen als mijn partner niet wil scheiden?

Peter (44) over zijn scheiding: ‘Het kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel, inmiddels tien jaar geleden: mijn vrouw Francine had een nieuwe liefde ontmoet en wilde scheiden. Onze kinderen waren toen zeven, zes en drie jaar. Dat was natuurlijk enorm heftig. Eén ding stond echter voor ons allebei vast: we wilden het goed regelen voor onze kinderen. Het was ónze scheiding, zij moesten er zo min mogelijk last van hebben.

Daarom ging ik – eerst schoorvoetend – akkoord met het bezoeken van een advocaat/ mediator. Dat bleek een schot in de roos. Het lukte ons dankzij deze dame om samen goede afspraken te maken. Gouden regel nummer één is bij ons een vraag: wat is het beste voor de kinderen?

‘Francine en ik woonden om de beurt in het huis bij de kinderen’

Ons oude huis was hún thuis, dus de kinderen mochten daar blijven wonen. Francine en ik woonden daar het eerste jaar na onze scheiding om de beurt een week. De andere week logeerde ik bij een vriend, Francine woonde in haar week tijdelijk in een vakantiehuisje. Bij de overdracht aten we samen en brachten we de kinderen ook samen naar bed. Birdnesting noemen ze dit ook wel geloof ik.
Natuurlijk waren er ook lastige dingen. Zo vond ik een keer een brief van de nieuwe liefde van Francine. Heel pijnlijk. Maar onze tweede gouden regel was: we spreken nóóit kwaad over de ander. En een derde regel die we afspraken, helemaal sinds we allebei een nieuwe partner hebben: de kinderen hebben maar één moeder en één vader. Voor hen willen we de enige en de beste ouders zijn. Daar wordt niet aan getornd, ook niet door de nieuwe partners.

‘Ik ben er trots op dat we er samen voor de kinderen zijn’

Na een jaar om en om in het huis te zijn geweest, wilde Francine graag gaan samenwonen met haar nieuwe vriend in een eigen huis en besloten we dat ik in ons oude huis zou blijven. Gelukkig kon ik de woning volledig overnemen. Ook die afspraken hebben we met onze advocaat/ mediator besproken en wederom goed laten vastleggen. De kinderen zijn nog steeds om de week bij haar en bij mij. Het is een proces dat af en aan met horten en stoten is verlopen, met de nodige pijn, woede, verdriet en gevoelens van verlies… Maar dat we er samen zo voor de kinderen zijn: daar ben ik echt heel trots op.’