
Ruim kwart gescheiden ouders kiest voor co-ouderschap
Van de in 2010 gescheiden ouders koos 27 procent voor co-ouderschap. Bij 70 procent van de gescheiden paren
In het huidige naamrecht moeten ouders kiezen tussen de naam van de ene ouder of de andere ouder. Het komt steeds vaker voor dat ouders hun kind een dubbele achternaam willen geven. De wet zou dus eigenlijk moeten worden aangepast. Inmiddels is er een wetsvoorstel die dit mogelijk moet maken.
Het hebben van een naam is belangrijk; het is een onderdeel van iemands identiteit. Een naam is ook een symbool van saamhorigheid en zegt iets over bijvoorbeeld familieverbanden. Sinds de invoering van de Burgerlijke Stand in Nederland in 1811 kreeg je als kind automatisch de geslachtsnaam van je vader. In 1998 is het naamrecht aangepast; ouders konden nu kiezen of hun kind de achternaam van de vader óf van de moeder zou krijgen. De laatste jaren is er echter steeds meer vraag naar de mogelijkheid om kinderen de achternamen van beide ouders te geven. In 2020 heeft het Ministerie van Justitie & Veiligheid een publiekspeiling laten uitvoeren, waaruit bleek dat twee derde van de bevolking positief of neutraal staat tegenover een aanpassing de wet, zodat ouders een dubbele naam aan hun kinderen kunnen geven.
Eén van de redenen waarom mensen kiezen voor een dubbele achternaam voor hun kind, is omdat ze zo de verbondenheid met hen beiden kunnen laten zien. Het kan ook een praktische oplossing bieden voor mensen met meerdere nationaliteiten; het komt namelijk voor dat mensen in verschillende landen verschillende namen hebben. Een dubbele naam kan dan voor eenheid zorgen.
In het huidige wetsvoorstel zijn onder andere de volgende bepalingen opgenomen:
Wanneer we de bepalingen volgen, ontstaan er uiteindelijk twee mogelijkheden:
Een ouder met de achternaam De Vries en een ouder met de achternaam Willems krijgen een kind. De ouders kunnen dan kiezen om hun kind de naam De Vries, Willems, De Vries Willems of Willems De Vries te noemen. Stel, de ouders kiezen voor de naam De Vries Willems. Het kind krijgt later zelf een kind met iemand die eveneens een geslachtsnaam heeft bestaande uit twee namen, bijvoorbeeld Groen Van der Laan. Het kind kan dan, samen met de andere ouder, kiezen voor één van de volgende tien (!) geslachtsnamen voor de baby:
De keuze voor een dubbele achternaam geldt ook bij erkenning, bij de vaststelling/ontkenning van het vaderschap, en bij toekenning van gezamenlijk gezag. In het geval van een adoptie is er nog een keuzemogelijkheid; er kan ook worden gekozen voor de oorspronkelijke naam van het kind, waarbij ook een maximum geldt van twee namen.
Het is niet verplicht om te kiezen voor een dubbele achternaam; wanneer ouders geen keuze maken geldt de zogenaamde vangnetnorm: het kind krijgt bij met elkaar getrouwde of geregistreerde ouders de naam van de vader of de duomoeder (dat is de moeder die het kind niet gebaard heeft). Zijn de ouders van het kind niet gehuwd of geregistreerd, dan krijgt het de naam van de geboortemoeder.
Van de in 2010 gescheiden ouders koos 27 procent voor co-ouderschap. Bij 70 procent van de gescheiden paren
Rechtbanken zijn wegens het Corona-virus gesloten. Wat betekent dit voor mijn zitting? In principe zult
Ondanks afspraken in het echtscheidingsconvenant, komt het vaak voor dat alimentatie niet wordt betaald. Om ex-partners
Op 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Een dag waarop wordt stilgestaan bij de emancipatie van vrouwen en
Powered by
Nederlandse Vereniging
Familie- en erfrecht Advocaten Scheidingsmediators (vFAS)
De vFAS is een Nederlandse vereniging van advocaten die gespecialiseerd zijn in het personen- en familierecht. Het merendeel van de aangesloten leden heeft zich bovendien gespecialiseerd tot advocaat en scheidingsmediator.